هدایت و رهبری صحیح مبارز

مواردی را که کوچ ها یا مربیان باید از آنها آگاهی داشته و در مسابقات رعایت نمایند به شرح زیر است:

1-   هدایت فنی مبارز: هدایت فنی مبارز عبارت است از رهبری صحیح مبارز در برابر حملات و ضد حملات حریف و در جهت کسب امتیاز از حریف . گاها در بسیاری از مسابقات مشاهده شده است که بعلت دانش ناکافی کوچ و هدایت نادرست, مبارز اگرجه از لحاظ تکنیکی از حریف بالاتر است ولی به او می بازد در این مواقع اصطلاحا می گویند مبارز به کوچ حریف باخت . پس توجه داشته باشید که هدایت مبارز از خود مبارزه چندین و چند مرحله مهم تر و صد البته دشوار تر است.

2-   کنترل مسائل روحی و روانی مبارز: عوامل بازدارنده ای در جهت افت مبارز در هر   مسابقه ای وجود دارد که شایع ترین آنها استرس است .گاه مشاهده می شود قبل از شروع مبارزه آنقدراسترس مبارز بالا می رود که برداشت تکنیکی او از راهنمایی های کوچ در حد زیر 20 درصد است. کوچ هایی که درک بالا و تجربه ای وافر دارند می دانند که در این مواقع بجای تغذیه تکنیکی مبارز باید به کنترل مسائل روحی وروانی وی بپردازند و سعی در آرام کردن مبارز خود داشته باشند, چرا که یک مبارز اول باید از لحاظ روحی متعادل باشد تا بعد بتواند برداشت مفید از    صحبت های کوچ خود داشته باشدو این نوع استرس شدید اغلب در مبارزانی دیده می شود که:   

1- این مبارزه اولین مسابقه و مبارزه رسمی آنها است

 2- هیچگونه شناخت کافی از حریف ندارند.

3-ارزیابی نقاط ضعف و قوت مبارز و حریف وی: در بعضی مسابقات مشاهده می شودکه حریف اکثرا از یک نوع تکنیک در مبارزه استفاده می کند و بعضا بنابه شرایط مبارز امتیاز هم می آورد در این مواقع کوچ با زیرکی خاص باید مبارز را در جهت امتیاز گیری از این نوع حریف هدایت کند و نیز ارزیابی کند که آیا نقطه قوت مبارز با نوع ضد حمله ای که باید در برابر این نوع حریف  استفاده کند سازگار است یا نه. اگر سازگار باشد که می توان با این حربه حریف را شکست هم داد اگر سازگار نبود چه راهکاری که باید برگزید بدین شرح است که: اکثر تکواندوکاران می دانند که با یک تکنیک نمی توان بر حریف و کوچ او غلبه کرد و تعدد تکنیکی است که مبارز را به سمت هدف  خود راهنمایی می کند و در مواقع بحرانی و این چنینی راه گشای کار اوست پس مبارزان عزیز به خاطر داشته باشید که تنها یک تکنیک را بعنوان شگرد انتخاب نکنید و تعدد شگرد تکنیکی ایجاد کنید .

4-توانایی یافتن راهکار های فنی و حل مسائل روحی و روانی مبارز به شکل ضربتی و اتخاذ تاکتیک و استراتژی مناسب برای هر سیستم مبارزه ای و آگاه کردن مبارز از مسائل و قوانین داوری در مواقع لزوم: یک کوچ با تجربه حد اکثر طی یک راند از سه راند مسابقه حریف را ارزیابی می کند چرا که اگر یک کوچ سریع عمل تجزیه حریف را انجام ندهد دیگر وقتی برای ارزیابی باقی نمی ماند و حریف طی راند های دوم و سوم مبارز را شکست می دهد . و همانگونه که مرسوم است کوچ باید طی ثانیه های آغازین با صحبت ها و راهنمایی های خود با  مبارزش در جهت ارزیابی حریف کوشش کند و اگر مبارز وی در طی این زمان به علت استرس زیاد, خود این کار را انجام ندهد کوچ باید آموزش هایی را که جهت ارزیابی حریف به مبارز قبلا آموزش داده است را به خاطر او بیاورد .اتخاذ تاکتیک و استراتژی نیز مهم است چرا که قاعدتا تاکتیکی که در  مبارزه با یک حریف کوتاه قد انجام می شود نمی تواند برای مبارزه با یک حریف بلند قد نیز اتخاذ گردد و تمام این وظایف و راهنمایی های مبارز بعهده کوچ او می باشد

موارد مهم قبل از شروع مسابقه

1-یک نفر فرد هدایت کننده مبارزه ابتدائا به لحاظ روحی و روانی باید مبارز را جهت انجام مسابقه آماده نماید و ضمن گوشزد کردن مسائل فنی و یاد آوری نقاط ضعف و قوت فرد مسابقه دهنده به او انرژی مثبت به صورت کلامی القاء نماید.

2-بدن فرد مسابقه دهنده را خوب گرم نماید (گرم کردن مفاصل و عضلات در نواحی مختلف مخصوصا گردن – کمر – زانو ها و آمادگی ضربان قلب)

3-ماساژهای مخصوص در نواحی آسیب پذیر را بخوبی انجام دهد تا احتمال آسیب های مختلف بدن حین مسابقه را تا حد ممکن کاهش دهد (ماساژ و آماده کردن ضربه پذیری در نقاط مختلف بدن مثل ساق ها-دنده ها-ران هاو عضلات نواحی مختلف بدن)

4-در بستن تجهیزات کامل مسابقه به ورزشکار کمک نماید تا حد اقل روحیه ای هم برای او باشد

مهم: کوچ های گرامی یادتان باشد تمام کار هایی را که شما برای مبارز خود انجام می دهید کوچ حریف هم انجام می دهد پس سعی کنید زیرک تر و با هوش تر از کوچ حریف باشید.

مهم: قبل از شروع مسابقه و گذاشتن لثه در دهان ورزشکار جرعه ای آب برای حفظ خونسردی به ورزشکار بنوشانید

مهم: لازم است کوچ ها بدانند که نامناسب بودن و شل بستن تجهیزات علاوه بر احتمال آسیب دیدگی ممکن است به علت وقفه های مکرر در بازی تذکر و اخطار برای ورزشکار را نیز در پی داشته باشد.

موارد مهم در حین مسابقه   

پس از هدایت ورزشکار به شیهاپ جانگ ,کوچ روی صندلی مخصوص می نشیند و یک حوله و یک لیوان و قمقمه ای آب در کنارش قرار می دهد.بصورت اجمالی و خیلی کوتاه قوانین کلی مسابقه را برای ورزشکار توضیح می دهد و یاد آور می شود که قبل از ورود داور وسط به شیهاپ جانگ مسابقه ورزشکار حق ورود را ندارد و پس از اعلام داور ورزشکار سریعا و قبل از پایان مهلت 8 ثانیه ای و پس از گذاشتن لثه در دهان بر روی تشک می رود و ابتدا قبل از هر کاری به داور وسط احترام می گذارد,سپس ورزشکار در اختیار داور وسط قرار دارد تا وسایل و تجهیزات او و حریفش را بررسی کندو پس از ادای احترام به سرداور و حریف و با اعلام شروع ( شی جاک) از طرف داور وسط به مبارزه می پردازد.

کوچ یا هدایت کننده در حین مسابقه با صدای بلند فریاد نمی زند و اگر موردی را خواست در حین بازی یادآوری کند سعی می کند بدون ایجاد سر و صدا و جلب توجه این کار را انجام دهد.کوچ ها باید به ورزشکاران تفهیم نمایند که که در مورد مسائل داوری اعتراضی نکند و به رای داور وسط احترام نمایند و چنانچه در صورت لزوم احساس می کنند که اشتباهی در رأی صادره توسط داور بوجود آمده بصورت کتبی موارد مورد نظر را توسط مربی یا سرپرست تیم به کمیته انضباطی یا کمیته برگزاری مسابقات گزارش نمایند.کوچ یا هدایت کننده مبارز باید به ورزشکار خود تفهیم کند که هیچگاه بدون اجازه داور وسط (حتی برای درست کردن تجهیزات خود) بطرف کوچ برنگردد.

موارد مهم در بین راند ها

در بین راند ها و زمان استراحت یک دقیقه ای:

پس از اینکه ورزشکار را بر روی صندلی به شکل خیلی راحت نشانده,ابتدا باید لثه را از دهان ورزشکار خارج نموده و پس از شستشوی دهان وی جرعه ای آب به ورزشکار نوشانده و با حوله خیس به طرف صورت و بدن ورزشکار باد می زند. هیچکدام از تجهیزات دیگر را شل یا باز نکنید. در 30 ثانیه اول استراحت, کوچ باید فقط به فکر بازسازی و اکسیژن رساندن توسط بادزدن و ماساژ بدن ورزشکار باشد و حتی المقدور از گفتن مسائل فنی پرهیز کند چون بر اثر فشار و خستگی ورزشکار نمی تواند در آن لحظه چیز زیادی دریافت نماید.پس از آن در زمان باقیمانده استراحت, با آرامش بطوریکه استرس به ورزشکار منتقل نشود به صورت خیلی مختصر و مفید و در چند جمله کوتاه نقاط ضعف و قوت وی و حریفش را گوشزد نماید و نحوه عملکرد و استراتژی راند بعدی را به وی تفهیم نماید.در هنگام ورود مجدد به تشک مسابقه لثه را در دهان وی گذاشته و با حوله بدن ورزشکار را خوب خشک نماید و پس از اجازه داور وسط ورزشکار را به مسابقه باز گرداند.یک کوچ فنی و خوب هرگز اجازه نمی دهد اطرافیان در کار کوچینگ دخالت کنند و همواره سعی می کند توجه ورزشکار را به خود معطوف نمایدو این کار را با گوشزد نمودن به مبارز که فقط به صحبت های او توجه کند, انجام می دهد.لازم به توضیح است که یادآوری و آموزش مسائل فنی و ریز مطالب در این زمان کوتاه مسابقه میسر نبوده وکوچ خیلی کوتاه و مفید موارد کلی را که ورزشکار باید بلد باشد و استراتژی یا تاکتیک مناسب حین مسابقه را به وی یادآوری نماید.کوچ یا هدایت کننده باید به ورزشکار خود بیاموزد که از هیجانات کاذب که باعث مصرف انرژی بیهوده می شود بپرهیزد. در اینجا این نکته لازم و ضروری به نظر می رسد که کوچ یا مربیان با نوع رفتار و منش خود که همواره الگوی ورزشکاران می باشند باید به مبارزین خود آرامش القاء کنند و سعی کنند با حفظ خونسردی و رعایت ادب و قوانین داوری, ورزشکاران را تحت کنترل خود داشته باشندو چنانچه کوچ یا هدایت کننده احساس کند که ورزشکار تحت کنترلش از وی حرف شنوی ندارد به هیچ وجه به کوچینگ وی اقدام ننماید.

هر تکواندو کاری باید بداند که برای آماده شدن برای یک مبارزه چه تمریناتی مناسب و مهم است و باید روال دائمی تمرینات خود را تغییر داده تا با مسابقاتی که در پیش دارد سازگار باشد.
همانگونه که 20روز تا1 ماه قبل از آزمون های ارتقاء کمربند خود را به آب و آتش میزنید تا رده بالاتر را کسب کنید زمانی که خود را برای یک مبارزه چه سطح پایین مثل مسابقات شهرستانی و چه سطح بالا مثل مسابقات قهرمانی استان و کشوری اگر واقعا قصد قهرمانی داشته باشید آماده می کنید باید تمرینات مخصوص مبارزه را جدی بگیرید.اولین چیزی که در این خصوص بسیار مهم است , سازگاری ضربان قلب با سطح تمرین و مبارزه می باشد . چرا که این امر باعث افزایش تنفس می شود تا در برابر حریف زود خسته نشده و به اصطلاح نفس کم نیاورید.اگر نفس نداشته باشید نمی توانید زیاد تمرین کرده و خوب مبارزه کنید.هر اندازه وقت بیشتری برای اجرای فنون صرف کنید به همان اندازه نیز بهتر مبارزه خواهید کرد.بنابراین در ساعات تمرینی خود بر روی تمرینات تنفسی بیشتر کار کنید.هر اندازه نفستان خوب باشد تمرینات روزانه تان بهتر خواهد بود.هر اندازه که بهتر و بیشتر تمرین کنید مسلما کارتان بهتر خواهد شد.عده ای بر این باورند که افرادی که در مسابقات نفس کم می آورند خیلی زود ناک اوت می شوند.وقتی که مبارز تازه نفس است در برابر ضربات نیز استقامت دارد.اما کسی که نفس کم بیاورد , بر اثر ضربه سنگین نقش بر زمین خواهد شد.زیرا توان دفاع از خود را نخواهد داشت.به خاطر داشته باشید تنها بر اثر ضرباتی که به سر وارد شود مبارز ناک اوت نمی شود بلکه برخی از ضربات را می توان به دیگر نقاط بدن زد و حریف را از دور رقابت خارج کرد.مثلا   می توان با یک ضربه آپ میلگی دقیق و محکم به ناحیه دیافراگم حریف را ناک اوت و حتی حریف را کشت. واین بستگی به بنیه قوی شما دارد. اما اگر با رقص پا های بی جهت و ضربات پای بی هدف خود را از نفس بیندازید به احتمال قوی به دست خودتان با شکست مواجه می شوید.وقتی انرژی خود را بیهوده هدر دهید , حتی یک آپ چاگی ساده برای شما به اندازه کوه اورست , سنگینی خواهد داشت.
بیشتر شاگردان تنها تمرین با میت را تمرین آماده سازی مبارزه برای خود می دانند . این اصل غیر قابل انکار است که ابتدا باید اصول را یاد گرفت اما فراموش نکنید که شما یک کمربند قرمز و یا مشکی هستید دیگر یک کمربند زرد و سبز نیستید و اگر قرار به آموزش اصول ضربه زنی بود تا بحال باید این اصول را فرا می گرفتید چرا که با وارد شدن به رده قرمز و مشکی شما آنقدر یاد گرفته اید و آنقدر روی شما حساب می کنند که می توانید مسابقات کشوری شرکت کنید.پس به یاد داشته باشید که تمرینات میت زنی تنها یک روی سکه است و در آنسوی سکه که خیلی خیلی هم مهم بشمار می آید قرار گرفتن در شرایط واقعی مبارزه است . مسلما یک کمربند قرمز یا مشکی که بعد از حداقل 2 یا 3 سال این رده را کسب کرده و طی این مدت حتی یک مسابقه داخلی انجام نداده نمی تواند در مسابقه ای در سطح بالاتر مقام کسب کند و قاعدتا این انتظار هم از چنین تکواندو کاری نمی رود پس مربیان عزیز دقت کنند این روی بحث با شماست و این وظیفه ی شماست که شاگرد را در شرایط مبارزه و مسابقه قرار دهید.
عده ای به این موارد توجه نمی کنند و چنین تصور می کنند که در مسابقات با تمرین یک یا دو هفته قبل از آن می توان مقام آورد در صورتی که اصلا این فرض درست نیست چنین مبارزانی در یکی دوهفته تمرین فکر می کنند دریگر آماده هر گونه مسابقه ای هستند و در تمرینات بگونه ای عمل می کنند که به نظر می رسد در مسابقات ترکیبی شرکت کرده اند و این امر به این می ماند که کسی بخواهد برای صدها نفر سخنرانی کند بی آنکه یادداشتی برای خود فراهم کرده باشد.
به قول یکی از اساتید موفق ایرانی (استاد مجتبی رحمان زاده در سوئیس) "در تکواندو برتر از کره ای ها و ایرانی ها در مبارزه و برتر از اروپایی ها در مسابقات فرم وجود ندارد"پس حالا که ما ایرانی ها می توانیم چرا نباید استفاده کنیم.
دیگر اینکه قبل از هر نوع تمرین مبارزاتی , ابتدا بهتر است قوانین و مقررات را مطابق با آخرین بروز رسانی فدراسیون بررسی کنیم,چه بسا همانگونه که مشاهده می شود قوانین حتی گاهی روز بروز عوض می شوند.
همچنین سعی کنید هنگام تمرین برای مبارزه خود را با شرایط مسابقه یکسان کنید یعنی مثلا با پوشش کامل حفاظتی شامل: ساق, ساعد,  هوگو و حتی نانشیم یا محافظ بیضه را هم بپوشید تا به آنهاعادت کنید و روز مسابقه پوشیدن این امکانات برای شما سخت نباشد.همیشه سعی کنید در بین شاگردان کلاس از آن دسته باشید که با مربی رو در رو تمرین می کنند چون تنها در این صورت است که زیر نظر و توجه مستقیم خواهید بود و اشکالاتتان بهتر رفع می شود.همچنین مربی می تواند با نظارت مستقیم در بالای سر شما  بایستد و شما را مجبور به اجرای تکنیک کند.
از دیگر تمریناتی که جهت آماده سازی مبارزه مهم است کار با حریف تمرینی است. در برخی از باشگاه ها بین افراد مسابقات دوستانه برگزار می گردد که برای پیشرفت و ارتقاء تجربه آنها بسیار مفید است. این نوع مبارزات دوستانه فرصتی به هنرجو می دهد تا فنون خود را بصورت ترکیبی و با قدرت تعقل و خلاقیت به بوته آزمایش بگذارد و بر تجربه خود بیفزاید.
یادتان باشد همیشه با افرادی بهتر از خودتان مبارزه کنید.
مبارزه جنبه های مختلفی دارد . فن , زمانبندی , ریتم حرکات و راهبرد های مبارزه باید به طور صحیح تعلیم داده و مدام تمرین شود , به گونه ای که چیزی به دست شانس سپرده نشود و جای حرف و حدیث ( حق خوری) برای کسی باقی نماند.

?.   انعطاف پذیری : یک وضعیت  خوب  امکان حرکت  پیوسته و نرم را با حفظ  انعطاف پذیری  بدن  فراهم

می سازد .

2.   وضعیت بدنی طبیعی :یک وضعیت خوب به بدن امکان می دهد عمل و عکس العمل هایش را به طور خودکار و بدون اشکال انجام دهد .

3.   چالاکی :یک وضعیت امکان حرکت بدن در هر جهتی را در کسری از ثانیه فراهم می سازد.

4.   تکیه گاه : یک وضعیت خوب نیاز به تکیه گاهی وسیع  و کافی دارد ( فاصله بین پاها ) تا در هنگام

5.   مرکز ثقل : در یک وضعیت خوب ، محل و ارتفاع مرکز ثقل به نحو صحیح حفظ می شود ،که برای

حرکات سریع ارتفاع بدن بالاتر ، و برای حرکات قدرتمند ارتفاع پایین تر است .

6.   پنهان کاری :  یک وضعیت خوب به  مبارزه گر  امکان می دهد هدف و شروع حرکات تهاجمی خود

 را پنهان سازد .

آسیب های ورزش تکواندو نسبتا شایعند.به خصوص هنگامی که تازه آموزش را آغاز می کنید.این بدین دلیل است که هنگامی که شما یک مبتدی هستید فکر می کنید که میدانید چگونه تکنیک هایتان را اجرا نمایید.در این مقاله با آسیب های متداول در حین تمرینات و حین مبارزه آشنا و راه مقابله با آنها را فرا خواهید گرفت.
قبل از بیان وتشریح آسیب ها این نکته را همیشه به خاطربسپارید «بیش از 90 در صد آسیب های این ورزش  صرفا بعلت بی دقتی از سوی مبارز می باشد.»
پس اولین درس این است که تا آنجا که می توانید دقت خود را بالا ببرید خصوصا در تمرینات تا موقع مسابقه این دقت به حد عالی برسد.
باز کردن بیش از حد پا در هنگام زدن ضربه(دولیو چاگی و نریو چاگی) : با شروع یک مسابقه تکواندو برای همه تکواندو کاران این ذهنیت پیش می آید که چگونه می توان حریف را ناک اوت کرد و برای 90 در صد تکواندو کاران اولین حربه یا تکنیکی که به فکر خطور می کند ضربه دولیو چاگی است و همین ذهنیت باعث می شود که دقت کم شود و ضریب اشتباه و خطای مبارز بالا برود.
کمر:با چرخش اشتباه ممکن است به کمرتان آسیب برسانید. در طناب نخاعی هزاران عصب وجود دارد که از طریق آن طی مسیر می کند.تحت فشار قرار گرفتن هر یک از این اعصاب می تواند سبب ایجاد یک اسپاسم و گرفتگی عضلانی شود. هر چند با ادامه آموزش و تمرین عضلات پشت و کمر خود را تقویت می کنیداما به هر حال اگرباز هم کمرتان دچار پیچ خوردگی شد برای شل کردن عضلات خود یک حمام آب گرم بگیرید.
کوفتگی ها:این آسیب ها معمولا هنگام بلوک کردن یک تکنیک یا ضربه زدن به روشی نادرست به یک هدف پیش می آیند.هر چند که این آسیب ها ممکن است بسیار دردناک باشند اما معمولا خود به خود بهبود می  یابند.مثلا هنگامی که شما قصد دارید با یک ضربه آپ دولیو چاگی به حریف حمله کنید اگر دقت وتعادل نداشته باشیدو همچنین عجله کنید ممکن است ضربه شما با ساق  به هوگوی حریف برخورد کند وباعث آسیب دیدن و کوفتکی پای شما شود.
انگشتان:بی حرکت شدن و قفل شدن انگشتان درست زمانی روی می دهد که هنگام اجرای یک تکنیک به  انگشتانتان فشار وارد می شود و بند انگشتانتان دچار در رفتگی می شوند.این آسیب هنگامی در مسابقات رخ می دهد که ضربه ای که شما به سوی حریف روانه می کنید با نوک انگشت به هوگو یا کلاه حریف بر خورد کند.یا هنگامی که تلاش دارید یک تکنیک دفاعی و بلوک کننده را اجرا کنید ممکن است انگشتانتان قفل و بی حرکت شوند.این مشکل اغلب با کشیدن انگشت آسیب دیده- توسط خودتان یا همکلاسی تان- در امتداد صحیح انگشت درمان می شود. هر چند در صورتیکه یک استخوان در جایی غیر طبیعی برآمده شود باید به پزشک تیم مراجعه کنید.
لگن:بسیاری از رزمی کاران خصوصا در تکواندو(بدین علت که بعد از ژیمناستیک بیشترین انعطاف بدنی متعلق به این رشته است ) فکر می کنند آسیب های لگن در اثر لگد زدن پیش می آیند اما علت اصلی این آسیب ها انعطاف پذیری بیش از حد و یا عدم انعطاف پذیری کامل می باشد.پس هنگام گرم کردن اطمینان حاصل کنید که عضلات نزدیک کننده ران ( عضلات سطح داخلی پا ) را نیز تحت کشش قرار داده اید.این کار باعث می شود مایع مفصلی سطوح مفصلی را لغزنده و نرم کند و عضلات را نیز گرم نماید تا به این ترتیب انعطاف پذیری بیشتری پیدا کند.
گردن:آسیب های گردنی اغلب به علت برخورد یک ضربه پرقدرت به سر پیش می آیند که این نوع آسیب می تواند باعث شکستگی یک مهره یا لغزش یک دیسک و یا فشرده شدن یک عصب شود.برای اجتناب از این پیامدها عضلات ذوزنقه و عضلات گردن خود را برای محافظت از سر تقویت نمایید.خودتان را خوب گرم کنید تا جریان خون کافی در عضلاتتان برقرار شود.
با اینکه آسیب های ذکر شده نسبتا هم شایع هستند ام در عین حال قابل پیشگیری نیز می باشند. یادتان باشد همیشه پیش از شروع تمرین حرکات کششی را انجام دهید و اطمینان حاصل کنید که عضلاتتان انعطاف پذیری لازم را به دست آورده اند بیاد داشته باشید که یک عضله نرم و شل صرفا یک عضله سریع نیست بلکه چنین عضله ای تمایل کمتری برای آسیب پذیری دارد.همچنین هنگام مسابقات برای محافظت از نقاط آسیب پذیر از وسایل و تجهیزات به صورت کامل استفاده نمایید
چرا که جدیدا در مسابقات آن هم سطوح کشوری مشاهده می شود که تکواندو کار بدین علت که فکر می کند بدون بستن مثلا ساق بند سرعت ضرباتش بالا تر می رود در صورتی که به هیچ وجه این فرضیه درست نیست و به جز مصدومیت مبارز هیچ نتیجه ای ندارد.در تمرینات همیشه سعی کنید تلاش خود را بر درست اجرا کردن تکنیک ها قرار دهید نه بر سریع انجام دادن آنها زیرا یک تکواندو کای موفق ابتدا اصول را یاد می گیرد بعد جزئیات را.همچنین اگر تازه کار و مبتدی هستید از همکلاسی های باسابقه و ارشد کلاس برای صحت و درستی تکنیک هایتان کمک بگیرید تا هنگام اجرای یک تکنیک اندامتان را بیش از حد باز نکنید.سرانجام اینکه مراقب حوادثی که در کنارتان رخ می دهد نیز باشید.اغلب اوقات رزمی کاران خیلی راحت و صرفا بعلت بی دقتی دچار آسیب دیدگی می شوند.

به امید موفقیت آنان که لایق موفقیت اند